We waren van de week ’s avonds aan het afsluiten toen Pim opeens binnen kwam lopen met een heel klein katje. Gevonden bij het zaaghout! Het was een mooi beestje, maar heel mager, schichtig, waarschijnlijk nog erg jong, en gastheer van vele vlooien. Pim gaf hem water en in de koelkast vonden we nog wat vleeswaren die het katje – die om de een of andere reden meteen al de naam Jordan kreeg – gretig opat.
We stonden er allemaal vertederd naar te kijken, maar toen de vraag kwam: “wat gaat we met hem doen?” gaven we niet thuis. We bleken allemaal een reden te hebben om het katje niet mee naar huis te willen/kunnen nemen. De één had een allergische moeder, de ander had al twee katten, de volgende een hond met wie het niet zou klikken en de laatste had net een nieuwe bank en het idee dat het katje zijn nagels daarop zou scherpen, maakte hem niet erg enthousiast. Maar ja, wat dan?
Pim kon het niet over zijn hart verkrijgen om het katje zonder pardon weer buiten te zetten. Hij dacht even na. Hij wist wel iemand die het katje nooit zou kunnen weigeren: Claudy… zijn moeder!
Hij zette Jordan in zijn auto en reed naar het huis van zijn ouders. Eric en Claudy wonen een paar kilometer verderop, naast de werkplaats van Adéquat. Hij stopte het beestje in een doos en liep het huis in. Maar nog voor Pim zijn moeder met dit o zo kleine, lieve, schattige, hulpeloze en moederloze katje had kunnen confronteren, om haar vervolgens te smeken of Jordan een nachtje en heel misschien een klein beetje langer 😉 ) zou mogen blijven, had Jordan zijn eigen conclusie al getrokken; hij nam de poten en ontsnapte. De hele familie heeft helpen zoeken, maar Jordan was nergens meer te bekennen.
Nou ja, misschien wel beter zo… Toch? Ik merkte de volgende morgen dat ik niet de enige was, die die nacht regelmatig aan Jordan had gedacht. Gek eigenlijk hoe je je in korte tijd kunt hechten aan zo’n katje.
We waren allemaal blij om te horen dat Jordan een dag later luid en duidelijk van zich had laten horen. Eric liep met klanten bij het meubelhout en toen hoorden ze Jordan miauwen. Hij liet zich makkelijk pakken en werd tijdelijk (dat was tenminste het idee) afgeleverd in de werkplaats. Maar daar sloeg de liefde tussen Jordan en collega Henk direct over. Henk ontfermde zich over het kleine beestje en sindsdien zijn het dikke maatjes! Jordan wordt enorm verwend door Henk! Wat mooi om te zien! Jordan heeft een thuis – of nou ja, een werkplaats – en een superlieve baas gevonden! En nu maar hopen dat Jordan niet teveel katequat gaat uithalen 😉
