Kastanje-bonsai
Op een regenachtige dag liep ik gehaast het tuinpad op. Opeens zag ik het: het begin van een kastanjeboom in mijn tuin. Wat bijzonder! In de eerste plaats natuurlijk omdat mijn leven zich voor een groot deel tussen het kastanjehout afspeelt, maar ook – en voorál – omdat er bij ons in de straat helemaal geen kastanjebomen staan! Hoe zou zo’n kastanje hier nou terecht gekomen zijn? Het was nou niet zo dat wij op die plek een kastanjeboom gepland (noch geplant) hadden, maar ik merkte dat ik stiekem wel enthousiast was over dit onverwachte cadeautje van de natuur.
En het was meer gezinsleden opgevallen. Dat bleek tijdens het eten. “Hebben jullie dat gezien? We hebben een kastanjeboompje in de tuin! Hoe dat ding daar nou gekomen is…”
“Oh”, zei mijn jongste zoon,”dat is eigenlijk niet zo’n heel spannend verhaal.” Hij ontkrachtte meteen elke spirituele gedachte die je zou kunnen hebben na zo’n vondst. “Ik zag ‘m liggen langs de waterkant toen ik met de hond aan het lopen was. Ik was benieuwd of ik ‘m in een pot zou kunnen zetten. Ik heb daar nog geen tijd voor gehad, dus vandaar dat ik ‘m tijdelijk even in de voortuin heb gezet.”
“In een pót? Weet je wel hoe groot die bomen worden?” vroeg mijn man.
“Jazeker, maar ik wilde eens kijken of ik ‘m ook klein zou kunnen houden. Een kastanje-bonsai, zeg maar!”
Goh ja, wat grappig eigenlijk! Daar zou ik nou nooit over nagedacht hebben. Wat een leuk experiment. Ik moet eerlijk bekennen dat ik persoonlijk liever een grote kastanjeboom zie, dan een bonsai, maar ben toch ook heel benieuwd of het gaat lukken! Wie weet kunnen we er ooit een schapenhekje van maken. Voor een poppenhuis ofzo…
