“Vandaag ga jij iets heel bijzonders doen”, zei Eric met een glimlach terwijl hij me een handgeschreven A4-tje gaf.
“Oh, wat dan?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Jij gaat een offerte maken voor een Fransman en die wordt per post verstuurd.”
Via de post, dat zie je zelden meer. Jong of oud, tegenwoordig heeft iedereen wel een e-mailadres. Op dat soort momenten realiseer je je hoeveel er eigenlijk veranderd is in een paar jaar en hoeveel makkelijker het allemaal geworden is. Maar goed, de klant is koning en ik maakte un devis. Ik printte de offerte uit, zocht naar een envelop en nog harder naar een postzegel, keek een collega lief aan met de vraag of ie de envelop even op de post kon gooien als ie toch naar het dorp ging, en niet veel later kon de aanvraag aan haar lange reis naar Frankrijk beginnen.
Die middag kreeg ik nog meer voer voor offerte op mijn bureau geworpen. Ik voerde alle artikelen in, controleerde nog even of alles er goed in stond en toen viel mijn oog op een handgeschreven opmerking van mijn collega: Offerte Post & Mail. Nou ja, zeg! Nóg iemand die de offerte via de post wil. Ik kon er niet over uit! Dat in deze tijd! Ik vond dat eigenlijk nog vreemder dan het feit dat deze klant het document zowel via de post, als via de mail wilde ontvangen. Maar goed, de klant is koning. En dus verstuurde ik met een druk op de knop de offerte via de mail. Vervolgens printte ik de aanvraag uit, pakte een envelop en een postzegel (ik wist ze inmiddels waar ze lagen, dus dat ging snel) en ging op zoek naar een nieuw slachtoffer die de brief af kon geven op het postkantoor.
“Wat is dat toch?” verzuchtte ik: “Waarom zou iemand een offerte via de post willen als ie er al een heeft op de mail?” Nou dat vonden mijn collega’s ook raar. “Kijk maar hier!” zei ik stellig en pakte de oorspronkelijke offerte erbij: “hier staat het! Offerte Post & …. Rail.”
Tja, waar het hart vol van is!
