Ik stond op het punt om naar bed te gaan en checkte nog even de mail op mijn telefoon. Ik zag een berichtje van een klant – een hovenier – waar wij de dag ervoor een bestelling hadden geleverd. Hij schreef:
‘Beste Sabine en Rachel, ik heb een probleem: ondanks de communicatie die erover is geweest, is mijn klant niet tevreden met de kastanjehouten schaaldelen (dit zijn kastanjehouten planken met de ruwe kanten van de boom er nog aan). De klant vindt bij nader inzien dat de schaaldelen teveel het zicht op de borders in de tuin wegnemen.
Ik heb even op jullie website gekeken, en ik trof daar de halfronde kastanjehouten palen. Hoewel ik dit alternatief nog met mijn klant moet overleggen, wil ik graag vast aan jullie de vraag voorleggen of jullie willen meewerken aan ruil van de schaaldelen (die nog niet gebruikt zijn) voor deze halfronde palen. Alvast dank, en excuus voor het gedoe…’
Nu is ons beleid in een dergelijke situatie gelukkig heel duidelijk: materialen die niet gebruikt zijn, kunnen gewoon geretourneerd worden.
Ik besloot de klant even een kort antwoord te geven: Schaamdelen die niet gebruikt zijn, nemen we gewoon terug. Geen probleem! Kleine moeite en de klant kan ook weer verder!
De volgende dag had ik alweer een mailtje in mijn inbox van deze klant: ‘Mijn schaamdelen zijn al wel gebruikt, Rachel, maar er zijn nog zeker 22 ongebruikte schaaldelen. (…)’
Euh… Had ik wat gemist? Ik keek even terug in de mailwisseling. Ja dus… wat een blunder! Ik tikte snel een reactie: ‘Schaam schaam schaam… 😉. Ik had uw mailtje gisterenavond thuis beantwoord op mijn telefoon. Zonder bril gaat dat kennelijk toch niet meer zo goed 😉 Excuus!’
Ik kreeg al snel een berichtje terug: ‘Ik was blij met je service, Rachel (berichtje in de avonduren), en ik begreep al wel dat de spellingsuggestie van je mobiel de oorzaak was (dat zit mij ook vaker dwars, dan dat ik er profijt van heb)’.
Oef gelukkig! Dit had ook anders opgepakt kunnen worden. Volgende keer toch maar even de bril erbij…
