Afgelopen weekend waren we een weekendje weg in eigen land. Met een zelfvoorzienend campertje waren we al welkom op campings en dat gaf ons mooi de gelegenheid om weer een stukje van ons mooie land te ontdekken. De bestemming was dit keer Fort Everdingen. Ik kende Everdingen eigenlijk alleen maar van het knooppunt en associeer dat vooral met auto’s. Maar wie de moeite neemt om de snelweg te verlaten, komt in een prachtig stukje Nederland. Nu boften we enorm met het weer – dat zal zeker meegewerkt hebben – maar wat is het daar móói. De lek, de dijken, de strandjes, de natuur, het fort, de eindeloze fietspaden. Een heel nieuw stukje Nederland voor mij. Grappig, ik herkende busjes en bedrijven van mensen die bij ons hekwerk hebben gekocht: “Oh, kijk, daar zit die en die! Dat wist ik helemaal niet. Dat is een goede klant van ons.”
Ik heb vooral oog voor schapenhek. Elke gek z'n gebrek!
Mijn man knikte. Daar waar hij graag in elk riviertje kijkt naar vissen, valt mijn oog direct op Frans schapenhek en poorten. Elke gek z’n gebrek, denken we dan maar. Eerst kijk ik of het hekwerk van ons is en zo ja, dan vertel ik hoe ik dat zie en zo nee, dan oreer ik waarom men beter voor ons hekwerk had kunnen kiezen. Ik vind het ook altijd heel leuk om te zien hoe mensen hun eigen draai geven aan het schapenhek. Sommige mensen zetten het hekwerk met de punten naar beneden, anderen werken het af met horizontale latten, dan zie ik weer hekwerk met mooie begroeiing en ik zie ook hekwerk waarvan ik denk: dat zou wel eens opgespannen mogen worden. Als ik het lef heb, maak ik snel een foto. Die gaat dan in mijn ‘ideeënbus’ voor blogs. Het is op zich een afwijking die ik koester, maar af en toe gaat het misschien wel wat ver.
Op de dag dat we terug naar huis reden, waren we door een aantal wegafsluitingen een beetje aan het dwalen. “Door dit straatje zijn we op de heenweg ook gereden”, merkte ik op een gegeven moment op. “Nee joh”, mijn man geloofde er niks van. Normaal gesproken zou ik zelf ook niet zoveel waarde hebben gehecht aan mijn geografische waarnemingen – zonder TomTom ben ik nergens – maar ik wist het zeker. En ik had gelijk! “Zie je wel”, zei ik triomfantelijk. “Jij herkent nooit wat! Hoe kwam het nou dat je dit wel herkende?”
Metalen schuifpoort met schapenhek
Ja, dat was inderdaad apart, dat moest ik toegeven: “Nou, ik herinnerde me de metalen schuifpoort met schapenhek. Op de heenweg was ik net te laat met het maken van een foto. Nu zag ik die poort weer en ik dacht…” “Die heb ik eerder gezien!” vulde mijn man aan. “Nou, ik dacht eigenlijk: snel een foto maken! En toen pas realiseerde ik me dat ik hier eerder was geweest.”
Nou ja, helemaal normaal is het misschien niet, maar hé, ik heb uiteindelijk een belangrijke bijdrage geleverd in het vinden van de juiste weg, ik heb tóch een foto kunnen maken van een poort waarmee ik u misschien heb kunnen inspireren én ik wist meteen waar mijn volgende blog over zou gaan…
